„Murcielago” – no kolejna seria, która jest świetna na różnych poziomach, ale czytam ją przede wszystkim z jednego powodu. Czyli z powodu Człowieka-Bułki. Wiadomo. Mangi genialnymi, ujmującymi i rozwalającymi postaciami stoją, ale Człowiek-Bułka to jednak dla mnie topka ich wszystkich. Więc nawet jakby reszta kulała albo wprost leżała i kwiczała i (no dobra, poprzestańmy w tym miejscu), czytałbym ten cykl dla tej jednej postaci i jej akcji. A skoro o akcji mowa… No dziej się w tej części, dzieje konkretnie, dużo, mocno i szybko. Z klimatem, z fajnymi scenami leśnych pojedynków, które serio fajnie wypadają. Więc jest dokładnie to, co być powinno, co chcieliśmy i na co liczyliśmy.

Murcielago tom 24 kontynuuje wątek z poprzedniego tomu dotyczący zabójczyni zwanej „Perfumiarką”. Po tym, jak Celine Argente pojawiła się w kraju, szybko zwróciła na siebie uwagę odpowiednich służb. Ona sama wyraźnie czegoś szuka, a jej główny cel znajduje się ukryty w górze rodu Yamatsukami. Jej tropem cały czas podąża Kuroko w doborowym towarzystwie między innymi Hinako i Ayako. Ich cel jest tego świadomy, a to dla bohaterek oznacza konieczność zmierzenia się z naprawdę groźnym przeciwnikiem. Podstawą dwudziestej czwartej części serii jest akcja, której tutaj można odmieniać przez wszystkie możliwe przypadki. Widowiskowość tytułu to jedno. Yoshimurakana po raz kolejny pokazuje tu, że potrafi stworzyć intrygujące, wielowarstwowe postacie, które fascynują i połączyć je z dynamiczną treścią, gdzie nie brakuje mocnej dawki brutalności (momentami mocno przerysowanej). Fabuła mangi nie jest jakoś nadmiernie głęboka, zresztą nigdy taka nie była, ale i tak potrafi ona mocno zaangażować czytelnika. Kolejne strony wypełnione są najprzeróżniejszymi walkami. W przeciwieństwie do wcześniejszych odsłon mamy tu za to znacznie mniej „pikantnych” scen. Nie brakuje za to dobrze dopasowanego do akcji humoru i odrobiny klimatycznego mroku....