Najsłodsza rzeźnia (a może najbardziej brutalna i makabryczna słodycz?) powraca! Tak, nowy tomik „Murciélago”, który dość długo kazał na siebie czekać, właśnie pojawił się na rynku i… Cóż tu można dodać, jak nie to że ta świetna seria jak zwykle wciąga, urzeka, bawi, ujmuje swoim urokiem i dostarcza solidnej dawki mocnych wrażeń, sprawiając że na kolejną odsłonę trudno się jest doczekać.

W recenzowanej części mamy zaprezentowany dalszy ciąg sprawy tajemniczego „Comedy Writera”. Przestępca od lat bywa nieuchwytni i żaden stróż prawa nie może wpaść na jego ślad. Zupełnie inaczej wygląda sprawa z perspektywy Kuroko, która stosunkowo szybko odkrywa tożsamość zbrodniarza. Jak to bywa w jej przypadku, rozwiązanie całego „śledztwa” nie może być nazbyt typowe i pociągnie za sobą kilka widowiskowych momentów. Jednocześnie zostają odkryte pewne dowody świadczące o działaniu naśladowcy, którym okaże się osoba, której nikt nie podejrzewał. Cała seria słynie z mocnej i widowiskowej akcji, której w tym tomie trochę brakuje. Bardzo duży nacisk położony zostaje tutaj na dialogi, dzięki którym czytelnik może dowiedzieć się o powodach działania „Comedy Writera” (tak jakby dla Kuroro miało to jakieś znaczenie). Nawet jeśli jest sporo przysłowiowego gadania, to i tak znajdzie się tutaj miejsce na dość widowiskowe zgony przedstawicieli „przestępczego świata”. Nie zabraknie również typowej dla tytułu „pikanterii”. Cały tomik zaczyna się od dość „gorącego” wstępu, który ma zachęcić odbiorcę do dalszej lektury. O ile wcześniej Yoshimurakana (twórca) starał się zachować pewną dozę wstrzemięźliwości, to tutaj pozbywa się on jakikolwiek oporów i oferuje scenę jasno pokazującą dla czego tytuł jest przeznaczony tylko dla czytelnika 18+. Oczywiście jest to zabieg celowy, mający rozpalić zmysły głównie męskiego grona fanów serii. Można określić go mianem nawet „seksistowskiego”, jeśli jednak ktoś dotarł do szesnastej już części mangi, to raczej do tego elementu tytułu jest przyzwyczajony. Niczego nowego nie można napisać na temat warstwy graficznej tytułu. Od samego początku epatuje ona prostotą, która jednak potrafi mocniej przykuć wzrok odbiorcy. Najlepiej dopracowane rysunki to oczywiste te przedstawiające „krwawą akcję” oraz ponadprzeciętnego walory przewijających się tutaj postaci kobiecych. Nie pozostaje więc nic innego jak kolejny raz w podsumowaniu napisać, że Murciélago to seria dość specyficzna, która zdecydowanie nie każdemu się spodoba. Jeśli jednak ktoś wciągnie się w ten zwariowany i mocno wyuzdany świat, to będzie kolejne tomiki pochłaniał z ogromną „przyjemnością”. Kuroko i jej towarzyski potrafią bowiem zapewnić solidną porcję rozrywkowej treści.

Tomy 15. i 16. przynoszą czytelnikom nowe śledztwo, jednak jak to w ,,Murcielago” bywa nie zabraknie też lżejszych momentów, miłosnych podbojów Kuroko, jak i sporej dawki brutalności. Mówiąc krótko: tego wszystkiego do czego seria zdążyła nas już dobrze przyzwyczaić i co w żadnej mierze się nie nudzi, bowiem autor dalej łączy je w pokręconą, ale niezwykle atrakcyjną całość. Choć trzeba przyznać, że ta sprawa jest nieco mniej widowiskowa, za to duży nacisk postawiono na dialogi i wytłumaczenie motywacji poszczególnych postaci. ,,Murcielago” to seria która nieustannie mnie zaskakuje i bawi, swym szalonym i ostro pokręconym humorem. Z pewnością jest to tytuł wyjątkowy wśród wydawanych w Polsce mang i po raz kolejny podkreślę, że zdecydowanie warty uwagi. Oczywiście o ile jesteście pełnoletni, zabawy z Kuroko zdecydowanie nie są zalecane dla dzieci ;) Recenzja dostępna na stronie Kosz z Książkami.