Aż 3 lata czekał Frederick Forsyth z wydaniem nowej powieści. Ale było warto! Bo wziął się wreszcie porządnie do pracy i ukazała się pozycja, o której można śmiało powiedzieć, że tak udanej książki nie napisał od czasu „Pięści Boga” (1994). Zresztą z tamtą powieścią „Afgańczyk” ma więcej wspólnego – przede wszystkim budowę, gdzie akcja przenosi się co jakiś czas z miejsca na miejsce, ale w żaden sposób nie traci na tempie, i czytelnik „połyka” kolejne fragmenty zastanawiając się wciąż, co się dzieje gdzie indziej. A akcja nie jest przewidywalna, zakończenia też nie łatwo się domyśleć. Poza tym Forsyth wraca do swojego starego bohatera - Mike’a Martina, i też dobrze na tym pomyśle wychodzi – nieco ironiczne (co świadczy o wysokiej inteligencji) podejście weterana do świata sprawia, że błyskawicznie zyskuje naszą sympatię. Oczywiście znów pogłębimy swoją wiedzę – tym razem m. in. na temat islamu i historii najnowszej Afganistanu, państwa, na terenie którego od wielu lat toczy się wojna. Podsumowując – świetna powieść, i szczerze ją polecam, niestety nie można się od niej oderwać i okazuje się, że 400 stron to co najmniej o połowę za mało. A nienasyconych po lekturze fanów Forsytha zapraszam do serwisu: http://www.forsyth.republika.pl – poświęconego w całości literaturze i postaci Fredericka Forsytha.