" [...] Babcia zawsze jej mówiła, że wrony siwe są symbolem zmiany albo przemiany, ale mogą również zapowiadać nieszczęście lub śmierć, zwłaszcza jeśli zbierają się w większych grupach. [...]" Czy są osoby, które nie znają twórczości Grahama Mastertona? Chyba takich nie ma. Ja swoją przygodę z jego powieściami zaczęłam w liceum. Podobają mi się stworzone przez niego historie. Serię z Katie Maguire znam dopiero od poprzedniego tomu, czyli "Do ostatniej kropli krwi". Z przyjemnością sięgnęłam po dwunasty tom pod tytułem "Nawet diabeł go nie chce". Czyż tak nazwana powieść nie brzmi złowieszczo? Tutaj otrzymałam mnóstwo emocji. Nie ukrywam, że pojawiły się również łzy. Graham Masterton w idealny sposób przedstawił nam długo wyczekiwaną zemstę. Tutaj miałam do czynienia z prawdziwymi bombami, które niestety wybuchały. Bałam się, że nasza pani nadkomisarz może ucierpieć, bo za bardzo drążyła ten temat. Jaką cenę przyjdzie jej za to zapłacić? Kto stoi za perfidnymi zamachami? Czy IRA po wielu latach ponownie uderza i sieje postrach wśród mieszkańców? Kto powinien czuć się zagrożony? Warto dotrwać do końca. Uwielbiam, jak Graham Masterton buduje napięcie i przedstawia nam swoją wymyśloną fabułę. Podobały mi się wątki obyczajowe związane z życiem Katie Maguire. Jestem całym sercem za tą bohaterką. Mimo problemów powróciła i nie zamierza opuszczać swojego stanowiska. Thriller "Nawet diabeł go nie chce" Grahama Mastertona wciągnęłam jak bułkę z masełkiem. Nie mogłam oderwać się od czytania. To było takie dobre. Z przyjemnością przeczytam wcześniejsze powieści z Katie Maguire. Jeżeli jeszcze nie znacie twórczość Grahama Mastertona, to śmiało po nią sięgnijcie. Miłośnicy thrillerów nie oderwą się od czytania.