Asya czeka przed więzieniem by odebrać swojego ojca- biznesmena, który siedział za oszustwa finansowe. Dziewczyna ucina sobie drzemkę lecz budzi ją zimna stal pistoletu przyłożonego do jej żeber. Tajemniczy mężczyzna przedstawiający się jako „Horus” każe jej jechać do swojego mieszkania w którym zamierza przeczekać i przenocować. Uważa, że został skazany za przęstepstwo którego nie dokonał, a od niej potrzebuje tylko schronu na jeden dzień… Jest to pozycja bardzo lekka i niewymagająca. Dużo się tutaj nie dzieje, więc na przeczytanie potrzebowałam jednego dnia. Jeśli chodzi o bohaterów to dużo nie mogę o nich napisać. Horus jest postacią bardzo tajemniczą, za dużo o nim nie wiemy. Asya ma trudną, tajemniczą przeszłość, jest biedna i podkreślane jest to niemal na każdym kroku. Jeśli chodzi o ich połączenie- idealnie odwzorowany syndrom sztokholmski. Początek trochę mi się dłużył, jak chociażby poprzez opisywanie niepozytywnych scen, ale później się rozkręciło. Bohaterowie dogryzali sobie na każdym kroku co było fajnym zabiegiem, bo momentami sama się z tego śmiałam. Humor pierwsza klasa. Myślę, że nie jestem grupą docelową, ale mimo wszystko nie była taka zła jak niektórzy opisywali. *To jest moja prywatna opinia. Zachęcam do przeczytania i wyrobienia sobie własnego zdania.