Nowa Fantastyka - 358 - (7/2012).

Nowa Fantastyka - 358 - (7/2012).

dodaj swoją ocenę

Udostępnij

Wydawnictwo:Prószyński Media

Nakład produktu jest wyczerpany

Kliknij tutaj, jeśli chcesz otrzymać maila, gdy produkt stanie się ponownie dostępny

OPIS

Próba ucieczki

Chciałem pobyć bez fantastyki. Chwila przesytu. Słabość. Akurat trafił się wyjazd. Do Berlina. Trudno o mniej fantastyczne miasto? Wiem, że śmieją się już niektórzy, lecz przyznaję, właśnie tak je widziałem.

Jeszcze w Poznaniu na Głównym żegnał mnie plakat „Królewny Śnieżki i Łowcy”. Ale, myślałem, to już ostatnie znaki. W Berlinie się skryję, ucieknę. Miało być zero fantasy. Zero new weird czy SF. Wyłącznie przyziemność, mieszczaństwo. Do czytania wziąłem „Ojca chrzestnego”.

Z początku szło mi jak z płatka. Na Hauptbanhof ani śladu hobbitów. Motel także solidny, z obsługą twardo stojącą na ziemi. Cudownie. Co za ulga po miesiącach odlotu. Tak się rozanieliłem, że mnie na spacer wywiało.

Szedłem z uśmiechem na twarzy, omijając księgarskie witryny. Żeby mi Lem w oczy nie lazł. Żeby się Dick nie nasunął. Żebym Martina nie spotkał. Plan działał przez jakąś godzinę.

Kłopot zaczął się za Brandenburską Bramą. Że może tam stać gość w stroju miśka, turystyczna atrakcja – OK. Że jest drugi, czerwonoarmista – zniosę. Ale że na trzeciego pozować będzie Darth Vader? Tego nie przewidziałem. Przez moment stałem jak wryty. A potem w tył zwrotu i chodu.

Zwiewałem tak, że trafiłem do Helmut Newton Fundation. Kobiety. Nagość. Perwersja. Roiłem, że tu fantastyki nie będzie. Babiarz Newton i trolle? Bez żartów. Leciał film. Siadłem. Patrzę. Mistrz przy pracy. Strzela fotki aktorkom. Naraz, ni stąd ni zowąd, na ekranie Sigourney Weaver. Sesja, tak jest, do „Obcego”. Przecieram oczy. Niestety. Ten t-shirt zielony zna każdy. Poczułem się druzgotany. Do motelu człapałem w rozsypce.

Spałem kiepsko. Przeczuwałem klęskę. We śnie Obcy gonił mnie z Darthem Vaderem. Półżywy dnia następnego wolałem nie ryzykować. Chyłkiem szedłem do Gemäldegalerie. Tam Rubens, Rafael, van Eyck. Nic strasznego, pocieszałem się. Przy nich, faktycznie, nic. Lecz przy „Sądzie Ostatecznym” Cranacha? Monstra. Diabły. Przeklęci. Demony. Głowa przymocowana do stóp. Druga w Liściu i z Czterema Nogami. Rzuciłem okiem i zbladłem. Postanowiłem wracać.

Jakub Winiarski

Spis treści:

PUBLICYSTYKA