OPIS
Monografia Romans Freuda i Gradivy ukazuje dorobek Sigmunda Freuda jako formę działalności literackiej, za którą twórca psychoanalizy otrzymał w 1930 roku Nagrodę im. Johanna Wolfganga Goethego. Książka zawiera charakterystykę jego tekstów poświęconych sztuce, definiuje rozumienie roli pisarza i artysty przez psychoanalizę. Autor opisuje metodologię badawczą Freuda, który zapożyczył od literatury istotną część swojego aparatu pojęciowego, pisząc tzw. romans psychoanalityczny. Rozważania na temat mitopoezji we wskazanej twórczości wykraczają poza granice literatury i nawiązują do wątków filozoficznych, estetycznych oraz autobiograficznych obecnych w dziele „ojca psychoanalizy”.