OPIS
„Wielka powieść europejska”, „przełom w literaturze”, „powieść-katedra o idealnych proporcjach i epickim, pełnym kunsztownych detali wykonaniu”, „książka, która przeżyje nas wszystkich”.
Wyznaję to trzymające w napięciu do ostatniej strony wyznanie miłosne i spowiedź człowieka starającego się przeniknąć istotę zła – w świecie i sobie samym. Historia chłopca dorastającego samotnie wśród książek, który musi zmierzyć się z rodzinnymi tajemnicami. Za sprawą osiemnastowiecznych skrzypiec zagłębia się w mroki dziejów hiszpańskiej inkwizycji i piekła dwudziestowiecznej Europy.
Cabré, którego pasją jest muzyka, skomponował tę powieść jak symfonię, z częstymi zmianami nastroju, tempa i głosu narracji. Bogactwo wątków, postaci, pomysłów literackich oszałamia i wzbudza zachwyt.
* * *
„Dopiero wczoraj wieczorem, idąc zmoczonymi deszczem ulicami Vallcarki, zrozumiałem, że przyjście na świat w tej rodzinie było niewybaczalnym błędem” – tymi słowami Jaume Cabré rozpoczyna swoje wielkie studium zła, które pochłania czytelnika, nie pozwalając mu oderwać się od lektury ani o niej zapomnieć.
* * *
"Ta książka przeżyje nas wszystkich."
(El País)
„Dwustu bohaterów, siedem wieków historii Europy, cztery kraje. Znakomicie opowiedziane dramatyczne wydarzenia, doskonale zarysowane postaci, przejmująca historia, którą spaja opowieść o parze skrzypiec z XVIII wieku. Narrator – mistrz opisu, skupiony zarówno na szczególe, jak i na syntezie – ze starego klasztoru w Hiszpanii zabiera nas do seminarium w Rzymie, by następnie przenieść do czasów szalejącej inkwizycji. A potem do Berlina i Paryża. Starodruki, klasztory, księża, tajemnicze lasy, antyki i ta zagadkowa para skrzypiec, które nie należą do nikogo – to raczej do nich należą grający na nich muzycy. Świat "Imienia Róży" Eco miesza się tu ze światem "Czarodziejskiej góry” Manna. Wyznaję jest najważniejszą pozycją w dorobku Cabré, jego opus magnum".
(El Mundo).
„Muszę, po prostu muszę!
Powiedzieć/napisać o Wyznaję, że to świetna lektura, to właściwie niewiele powiedzieć/napisać.
To fantastyczna książka, od której głowa czytelnika prawdziwie pulsuje. Jeszcze długo po odłożeniu tekstu na bok”.
Michał Nogaś, Trójka
„Powieść jest wybitna. Znakomicie napisana, precyzyjnie zakomponowana, posiada narrację imponującą rozmachem, a jej lektura daje satysfakcję, jaka płynie z obcowania z dziełem przemyślanym, poważnym i dotykającym istotnych spraw. Nic dziwnego, że ci którzy już ją przeczytali uważają, że najwłaściwszym dla niej kontekstem jest twórczość Manna, Vargasa Llosy, Eco, Kundery czy Grassa i nie szczędzą powieści górnolotnych epitetów.”
Leszek Bugajski, Newsweek