"Całe ludzkie życie to ruch w półmroku. Żyjemy w zmierzchu świadomości, nigdy w pełni tożsami z tym, kim jesteśmy i za kogo się uważamy. Nawet najwybitniejsi z nas noszą w sobie jakąś próżność i jakiś błąd, którego skali nie znają. Jesteśmy czymś, co następuje podczas przerwy w spektaklu; czasami za drzwiami miga nam coś, co może jest tylko scenografią. Cały świat to zamęt, jak głosy pośród nocy."


"Doznałem dzisiaj absurdalnego i zgodnego z prawdą odczucia. Nagle jak błyskawica olśniła mnie myśl, że jestem niczym. Nikim, naprawdę nikim. Gdy błyskawica lśniła, wówczas to, co uważałem za miasto, było pustynną równiną i ponure światło, które ukazało mnie sobie samemu, nie miało nieba nad sobą. Ukradziono mi moc bycia przed stworzeniem świata. Skoro musiałem ulec reinkarnacji, odbyła się ona beze mnie. Jestem okolicą wioski, której nie ma, rozwlekłym komentarzem do książki, której nie napisano. Jestem nikim, nikim. Nie umiem czuć, nie umiem myśleć, nie umiem chcieć. Jestem postacią z nienapisanej powieści, rozpływającą się, nim powstała w snach tego, co nie potrafił mnie stworzyć."
Fernando Pessoa, Księga niepokoju