Wielopoziomowa konstrukcja fabularna, gdzie co chwilę odkrywa się kolejne piętro. W zasadzie wszystko mogłoby się okazać jedynie snem wariata, któremu zlewają się rzeczywistość z majakami, będącymi emanacjami eskapistycznych pragnień widzianych niczym na źle odbierającym ekranie telewizyjnym. Dwutorowa narracja, dziewięciopanelowy układ kadrów, zwolnienia i przyglądanie się tym samym z pozoru kadrom wiele razy , choć ciągle coś się jednak na nich dzieje. Zimana, wieczna zmiana, a do tego motto bohatera "Zawsze mogę uciec" i rozmawianie z niewidzialnymi przyjaciołami, walka z traumami z dzieciństwa, wojny toczone w alternatywnych rzeczywistościach z rozgryzaniem aktualnych ważnych spraw , w jakie zaangażowana jest rodzina Scotta Free i Wielkiej Bardy. Czasem miałem wrażenie, że Scott jest zwykłym schizofrenikiem i większość fabułu to jego fantazje. Mocno wymieszany ten koktajl. Majstersztykiem jest rozmowa na plaży w przeddzień mającej się odbyć egzekucji z rozważaniem natury i istnienia samego boga, zwłaszczazwłaszcza że sam Mister Miracle jest bogiem, po chili nawet wielkim ojcem wszechrzeczy. Jego filozoficzne wywody nabierają dziwacznych konotacji. To dość trudny komiks, stawia na uważną i niespieszną lekturę. Brak mi wulgaryzmów, które w tej fabule pasowałyby doskonale, niestety są tylko te znaczki procentów, wykrzykników i innych takich. NIesamowite. Znacznie lepsze niż Vision Marvella. Choć scenarzysta jednak ten sam. Dałbym chyba szóstą gwiazdkę, bo aż tak bardzo mi się podobało. To naprawdę błyskotliwy tytuł. Aż tak!

Mister Miracle to postać na polskim rynku bliżej nieznana, więc wydanie poświęconemu jej albumu – i to tak ekskluzywnego – z pewnością wiązało się ze sporym ryzykiem. Gwarantem sukcesu w tym wypadku miało być nazwisko twórcy, czyli Toma Kinga, scenarzysty „Batmana” z „Odrodzenia” i znakomitego „Visiona”. I miejmy nadzieję, że ów sukces całość odniesie, bo chociaż nie jest to rzecz tak udana, jak wspomniane przygody Visiona czy najlepsze odsłony Człowieka Nietoperza, to nadal naprawdę dobry komiks. Tym bardziej, jak na tak mało atrakcyjny schemat fabularny, jaki wiąże się z tym bohaterem.

Fabularny majstersztyk, świetnie prowadzona narracja, sporo humoru na wysokim poziomie, z puszczaniem oczka do czytelnika. Piękne rysunki po 9 kadrów na stronę. Must have na półce. P.S. Sklep Gildii jak zwykle 10/10.

Osławiona pozycja autorstwa Toma Kinga. Autora, który częściej mnie irytuje, niż zachwyca ( raz mu się udało w "Vision"). Podchodziłem do komiksu z dystansem i... bardzo pozytywnie się zaskoczyłem. Mitologię Jacka Kirby'ego i nowych bogów znam tylko na poziomie podstawowym, a mimo to zupełnie nie przeszkadzało mi to w lekturze. Dawno nie czytałem tak oryginalnego i świeżego komiksu, który z jednej strony eksperymentuje z formą i treścią, a z drugiej jest tak blisko wydarzeń z continuum DC Comics. Relacje i dialogi pomiędzy Scottem i Big Bardą w tym komiksie to perełka. Życiowo, naturalnie, zabawnie, wzruszająco napisane. To samo dotyczy warstwy graficznej, Mitch Gerads fantastycznie bawi się formą i w pełni wykorzystuje układ 9 kadrów na stronie. Jeden z tych komiksów, do których się wraca, kandydat do komiksu roku.

Pozycja oczywiście znakomita, ale dlaczego już na samym początku atakujecie mnie „haniebną rządzą władzy”? Serio, przy tych cenach komiksów wydawnictwu powinno wystarczać funduszy na korektora.

I tyle mam do powodzenia. Tom jedzie na pełnym Kingu i jak dla mnie po raz kolejny zapracował na swoje nazwisko. Jak ktoś lubi tego autora to się nie zawiedzie.