Superman już umierał. Zaczynając od sfingowania własnej śmierci jeszcze w latach 40. XX wieku, po tę właściwą, która wstrząsnęła nie tylko uniwersum DC, ale komiksami w ogóle, głośnym echem odbijając się w rzeczywistych mediach. Temat poruszył nawet sam Alan Moore, w fabule „Whatever Happend to the Man of Tomorrow”, która wieńczyła erę postaci sprzed „Kryzysu na nieskończonych Ziemiach”. Jednakże tak naprawdę Człowiek ze Stali umarł tylko raz. Przynajmniej dopóki nie powstała niniejsza opowieść, kolejna zamykająca pewien etap historii bohatera i wydawnictwa.

W przeciwieństwie do ,,Lois i Clark'' ten komiks nie jest aż tak potrzebny by się połapać z losami Supermana/Supermanów w Odrodzeniu. Szczerze jest nawet dosyć nudny, ale mój odbiór tego komiksy może wynikać z tego, że nie mam żadnego emocjonalnego związku z tą wersją Supermana(w przeciwieństwie do tego sprzed Flashpointu, którego losy opowiada ,,Lois i Clark''). Więc sceny, który miały wzruszać, może z tego powodu do mnie nie przemówiły, bo ciężko się przejmować losami kogoś , kto cię zbytnio nie obchodzi(druga opcja - może były po prostu źle napisane). Komiks zakupiłem by Egmont widział, ze jest zapotrzebowanie na polskim rynku na komiksy z Supermanem i w sumie jak ktoś lubi tą postać(nawet jak nie tą wersję) to mimo wszystko polecam zakupić i poczytać o ostatnich chwilach Supermana z Nowego DC(wersja sprzed Flashpointu, też się pojawia w końcówce, więc coś ciekawego dla mnie mimo wszystko było w tym komiksie). Natomiast na szczęście każdy kolejny komiks z Odrodzenia od Egmontu będzie już przestawiał losy ,,starego'' Supermana i jego rodziny.

"Ostatnie dni Supermana" to dość udany pomost na drodze prowadzącej do "Odrodzenia". Scenariusz i sposób rozpisania na kadry są tu bardzo dobre, poprowadzone filmowo. Nie przeszkadza fakt, iż zilustrowało tę historię kilku artystów - całość jest spójna. Słabą strona opowieści jest finał. Niestety, nie wzbudził u mnie większych emocji. A chyba powinien.

Najbardziej przejmującym wyadzreniem doprowadzającym do śmierci Człowieka ze Stali była walka z Doomsdayem. Obecna historia, średnio łapie za serce; śmierć Supermana jest przykra, ale w obliczu nowego Supermana, który jest w stanie zastapić poprzednika, nie pozwala przejąć się tą tragedią, tak jakby tego chiał autor. Pisze oczywiście za siebie. Sama fabuła jest dość niezła, więc podciąga pewne minusy samej historii. Polecam sklep Gildię.

Zaczęło się bardzo dobrze ale im dalej tym poziom spada. Mimo wszystko to solidne superhero. Zabrakło emocji w tej historii, budowania napięcia, takie bez ceremonialne to pożegnanie. Uśmiech na twarzy pojawił się w momencie gdy zobaczyłem na horyzoncie starego dobrego zarośniętego Esa. Bez porównania do Lois i Clark ale solidnie.

W porównaniu do genialnego komiksu jakim było Lois i Clark, śmierć Supermana wypada zupełnie blado. Typowy poziom szmir z N52. Superman dowiaduje się, że umiera, lata po świecie, toczy bezsensowne pojedynki z jakimiś no-name`ami, umiera. Koniec. Rysownicy zmieniają się co zeszyt, jedni są fajni, inni beznadziejni.

Solidne czytadło. Nic nadzwyczajnego. Jako pomost do Odrodzenia może być.

Nawalanka z fajną kreską i nic poza tym. Fabuła taka sobie a dramatyzmu związanego ze śmiercią tytułowego bohatera próżno szukać.