Dużo jest mang z początków Waneko, które wspominam z sentymentem. Najbardziej, oczywiście, nieodżałowane „Video Girl Ai”, które chętnie zobaczyłbym w nowym wydaniu. Ale i „Paradise Kiss” budzi sporo nostalgii. No ale „VGA” nie wróciło, „PK” też nie, za to mamy „Boys Run the Riot” – całkiem fajną serię, która mi z „Paradise” akurat się skojarzyła. Skojarzenie to co prawda dość dalekie, ale jednak. A poza tym to całkiem udana lektura, która najbardziej urzeka szatą graficzną.

To historia dla osób, które szukają bardziej realistycznej mangi, autor włożył w tę historię wiele ze swoich osobistych doświadczeń. To rozwój osoby transpłciowej, Ryou nastolatek odnajduje ucieczkę od oczekiwań i niepokojów swojego codziennego życia w świecie mody ulicznej, a moda tutaj odgrywa fundamentalną rolę, tak więc dzięki modzie (a także graffiti) Ryou będzie mógł wyrazić swoją indywidualność, swoją udrękę... Mamy do czynienia ze świetna kreacją postaci, bardzo autentyczny sposób autor zajął się relacjami rodzinnymi, przyjaciółmi i życiem szkolnym, reprezentowane emocje były surowe i silne, widzimy wewnętrzną walkę głównego bohatera Ryou - dlaczego tak łatwo jest nam ignorować, wykluczać i kategoryzować ludzi zamiast pozwalać im być tym kim naprawdę są. Ukazany strach jest prawdziwy i namacalny, a zaufanie innym jest trudne... Tak muszę przyznać, że postacie zostały starannie dopracowane. Przejdźmy do grafiki, krótko mówiąc są niesamowite, idealnie dobrze współgrają z historią, ujawniają najgłębsze uczucia (mural!!)