"Lord wieży" to kontynuacja genialnej Pieśni krwi, drugi tom debiutanckiej trylogii Anthony'ego Ryana. Autor zastosował w tej części ciekawy zabieg, bowiem Vaelin, którego poznaliśmy w pierwszym tomie jako głównego bohatera, w tym dorobił się konkurencji i to nie małej, gdyż w tomie drugim mamy aż czterech głównych bohaterów. Jest to wciąż Vaelin, Lyrna - księżniczka, znana czytelnikom Pieśni krwi, Frentis - brat Szostego Zakonu, również już znany, oraz nowa postać - Reva, awanturnicza dziewczyna szukająca swojego miejsca. Efekt jest dwojaki. Po pierwszym tomie mocno zżyłam się z Vaelinem i brakowało mi tak ścisłego śledzenia i przeżywania jego historii, która w tej części nie była aż tak angażująca (co nie znaczy, że nie była ciekawa). Ale należy też przyznać, że dodatkowe perspektywy rozszerzają spojrzenie na snutą przez autora historię i pozwalają doświadczać stworzonego przez niego świata na głębszym poziomie. Poskutkowało to również dodaniem wielu nowych postaci, w których nie zagubimy się dzięki spisowi postaci z tyłu, aczkolwiek wyjaśnianie niektórych powiązań czy koneksji wymagało sporo skupienia 🤣 W przypadku kontynuacji trudno coś napisać o fabule, żeby nie spoilerować innym tej wspaniałej przygody, ale mogę zapewnić, że jest ciekawie, historia nabiera nowych wymiarów, nie brakuje miecza i potyczek, mamy tu też troszkę więcej magii oraz dużo więcej polityki 😁 Historia jest monumentalna, postaci intrygujące, świat surowy, a autor wymaga od swoich bohaterów wiele wysiłku i poświęceń. Myślę, że jeśli sięgnięcie po tę serię to nie raz zostaniecie zaskoczeni, no i przede wszystkim przeżyjecie niesamowitą, genialną przygodę 😍 Jestem ogromnie wdzięczna za możliwość patronowania tej serii, to książki, które niemal idealnie oddają mój gust czytelniczy, jeśli chodzi o fantasy. Uwielbiam takie historie i choć zdaję sobie sprawę, że te gabaryty mogą przytłaczać, to naprawdę warto je przeczytać 😍

Mamy to! Oto recenzja drugiego tomu epickiej trylogii fantasy „Kruczy Cień” autorstwa Anthony'ego Ryana. Książka kontynuuje losy Vaelina Al Sorny, wojownika, który po wielu perypetiach trafia do tytułowej Wieży. Jeśli nie znasz pierwszego tomu, zdecydowanie polecam nadrobić, ponieważ ta historia jest warta uwagi i z pewnością umknie ci coś bardzo cennego. Autor ponownie zabiera nas w podróż po mrocznym i pełnym intryg świecie, w którym magia splata się z polityką, a honor i lojalność są wystawione na ciężką próbę. Vaelin, doświadczony przez życie i naznaczony piętnem przeszłości, musi stawić czoła nowym wyzwaniom oraz podjąć trudne decyzje, które zaważą na losach Królestwa. Książka, podobnie jak w pierwszej części, porusza uniwersalne tematy, takie jak wiara, moralność i sens życia. Bohaterowie są wielowymiarowi i niejednoznaczni, co sprawia, że czytelnik może się z nimi utożsamić i przeżywać ich emocje. Plusem jest fakt, że od początku widzimy jego osobę, która dorasta i zmienia się pod wpływem tych wszystkich sytuacji, osób jakie spotyka na swojej drodze. Dla przypomnienia, „Lord Wieży” to powieść pełna akcji, dynamicznych pojedynków i zaskakujących zwrotów. Autor umiejętnie buduje napięcie, stopniowo odkrywając kolejne tajemnice i spiski. Osobiście bardziej przypadł mi do gustu drugi tom, choć pierwszy stanowi solidny fundament dla kontynuacji, więc bez niego ani rusz. W kontynuacji spotykasz zarówno znane z poprzedniej części postacie, jak i zupełnie nowych bohaterów, którzy wnoszą do fabuły świeży powiew i komplikują już i tak zawiłe intrygi. To nie jest wadą, wręcz przeciwnie – wydaje się, że zawsze tutaj byli. Mam wśród nich swoich ulubieńców, ale o tym może innym razem. Ogólnie rzecz biorąc, ta część jest udaną kontynuacją, rozwijającą wątki i świat przedstawiony w pierwszej części. Istnieją jednak pewne różnice i niuanse, które warto wziąć pod uwagę, porównując te dwie książki. W porównaniu z „Kruczym Cieniem”, „Lord Wieży” według mnie (może mi się tylko tak wydaje) zawiera mniej scen akcji, a więcej dialogów i opisów. Teraz czekam na trzeci tom, a ciekawość wręcz mnie rozpiera. Z tego, co wiem, oba tomy są cenione przez fanów, a preferencje między nimi zależą od gustu czytelnika.