Pomyślałem sobie pewnego dnia: a, pójdę o krok dalej. Zagłębię się w to medium. Poznam jego mechanizmy, poznam specjalistyczny język, zbuduję sobie jakiś warsztat analityczny i interpretacyjny. I kupiłem tę książkę. Warto pozbyć się złudzeń. Nie jest to książka o analizie komiksu, rozpracowująca komiksowe środki wyrazu i techniki narracyjne. Nie przeczytacie tu o kadrowaniu, tworzeniu dynamiki, rytmie, symbolice stosowanej w komiksie. Nie zobaczycie tu zbyt wielu żywych przykładów z komiksu, gdzie będziecie obserwować i analizować konkretne sekwencje. Są to głównie eseje, różnych autorów (a więc różnej jakości i z różnym stopniem “czytalności”) o rzeczach różnych: o historii i ewolucji komiksu, o próbach rozróżnienia pomiędzy komiksem a powieścią graficzną, ale też o mandze, o superbohaterskich “runach”, o estetyce noir (bardzo ciekawe) i o adaptacjach filmowych komiksów (również bardzo ciekawe, szczególnie że skupia się raczej na komiksie niezależnym niż na superhero). Była to autentycznie ciekawa lektura. Nie zbudowała mi słownika ani nie nauczyła analizy komiksów, ale poszerzyła horyzonty i kontekst różnych ościennych tematów i dała wgląd w historię tego medium. Jest to odświeżające dla mnie, akademickie podejście do kilku konkretnych, wąskich tematów powiązanych z komiksem, ale też zaskakująco uniwersalne dzięki zahaczaniu o inne aspekty popkultury i historii sztuki. Warto!