Szybciuchno opowiem o co chodzi, jeśli ktoś przegapił: oto mamy Toma Taylora, młodego mężczyznę, syna autora bestsellerowych powieści o nastoletnim czarodzieju. Sam autor od lat nie daje znaku życia, natomiast nasz bohater jest przez niektórych ludzi uważany za żywą reprezentację postaci z książek. Co jeszcze dziwniejsze, wydają się mieć trochę racji. W komiksie tym opowieści mieszają się z rzeczywistością, tajemna organizacja próbuje używając opowieści aby kontrolować świat, a tymczasem wspomniana seria książek doczekała się kolejnego tomu, mimo że autor zaginął. Od razu wspomnę o tym, że drugi tom wizualnie znacznie bardziej przypadł mi do gustu. Mniej tu przepychu i chaosu, bardziej to przejrzyste i czytelne. Co do scenariusza, bywa różnie - czasem bohaterowie wydają się przerzucani z miejsca na miejsce, podążają za wskazówkami, ale nic tak naprawdę nie rusza do przodu. Są jednak Momenty, o one w zupełności to wynagradzają. Plus bohaterowie budzą sporą sympatię. Nie są to co prawda ludzie z krwi i kości, wszystko w tym komiksie jest za pewną mgłą umowności i tajemniczości, ale sympatyczni są. Wspomniane Momenty to przede wszystkim fragmenty, gdzie różne opowieści, dzieła kultury staja się częścią narracji. Bohaterowie skaczą po przystających do siebie różnymi elementami historii, spotykają znane z klasyki literatury postaci, bardzo to ładnie się wszystko zazębia i tworzy wyjątkową dość estetykę. Formalne jest raczej standardowo, poza jednym sympatycznym zabiegiem - jeden rozdział ma formułę opowieści paragrafowej, gdzie strony nie są ułożone chronologicznie, a czytelnik podejmuje decyzje według których wybiera którą stronę czyta jako następną. Podsumowując, jest dziwnie, w ten mocno odrealniony i tajemniczy sposób. Komiks nie buduje na początku ram, których się potem trzyma, zamiast tego wciąż sie zmienia, zaskakuje, moduluje. A ciąż nie wiadomo do końca o co chodzi i wciąż czyta się to wybornie. Lubię!