Lubię komiksy trzymające w napięciu i to tu jest. I to do tego stopnia że jak zacząłem czytać to musiałem też skończyć za pierwszym podejście. Skoki czasowe sprawiają że trochę się pogubiłem ale pewnie to zamierzony zabieg. Trochę przypomina mi to Mroczną otchłań. Nie ma jednego bohatera, który by jakoś zdominował tę hostorię. Po pierwszym tomie wydawało się że już wszystko jasne, ale w kolejnych okazało się że tak nie jest. Fajna kreska i dobry kolor. Coraz więcej dużych formatów stoi na półce ale praktycznie z dwóch wydawnict. Szczerze powiedziawszy wolę standardowe formaty bo łatwiej je tematycznie ustawiać.

Często zawierają one w sobie sedno danej historii, choć nie zawsze. Czasami stanowią tylko punkt wyjścia dla głębszej, nieraz zaskakującej fabuły. Tak właśnie jest w przypadku komiksu U-Boot, o którym chciałbym wam dziś opowiedzieć. Podejrzewam, że większość z was pamięta z lekcji historii, że u-boot to niezwykle skuteczna niemiecka łódź podwodna z okresu III Rzeszy. Dlatego można by pomyśleć, że komiks autorstwa Jeana – Yvesa Delitte to opowieść wojenna. Jest to prawdą tylko po części, gdyż U-Boot to wielowątkowa seria, łącząca w sobie elementy wojenne i sci-fi! W moje ręce trafiło wydanie zbiorcze serii, które zamyka się w nieco ponad 190 stronach komiksu. O czym opowiada U-Boot? To historia, która śledzi wątki z różnych okresów czasu. Od rejsu tytułowej łodzi podwodnej przez Atlantyk w 1943 r., przez jej odnalezienie w 1951 r. w Amazonii, aż po daleką przyszłość roku 2059 i pewną zabójczynię. Wątki przeplatają się ze sobą w sposób niechronologiczny, utrzymując atmosferę tajemnicy, zmuszając czytelnika do zastanawiania się o co tak naprawdę chodzi w komiksie. Tajemnica związana z ukrywającym swoją tożsamość nazistą oraz jego eksperymentami z czasem zaczyna nabierać dla nas sensu. Nim jednak w pełni ogarniamy złożoność tej historii, mamy okazję zachwycić się niezwykłą szczegółowością z jaką autor z jednej strony oddaje nam wnętrze u-boota i morską podróż, a z drugiej tworzy naprawdę ciekawą i oryginalną przyszłość, w której to co stare i znajome świetnie łączy się z nowoczesną technologią. Na pokładzie statku dochodzi do tajemniczych morderstw. Potem nagle przenosimy się ponad 100 lat w przyszłość, młody człowiek odkrywa spisek związany z wielkim przedsiębiorstwem i nagle zostaje zamordowany. Co więcej, także osoby, którym cokolwiek o tym powiedział. Jak to wszystko się ze sobą łączy? Płynnie przechodząc między tymi wątkami, odkrywamy polityczne machinacje, nieludzkie eksperymenty i nie tylko. Nie wszystkim te przeskoki czasowe przypadną do gustu. Z początku ta koncepcja może wydawać się czytelnikowi nieco skomplikowana. Jeśli jednak dacie jej czas, z pewnością docenicie metodę narracji, na którą postawił autor. Poza tym, w ciekawy sposób zmienia historię, wykorzystując do tego postacie i wątki inspirowane prawdziwymi wydarzeniami. Za największy minus komiksu można by uznać jego bohaterów. Tak naprawdę ciekawsza i ważniejsza jest tutaj intryga. Postaci są tylko jej niezbędną częścią. Raczej nie przywiązujemy się do konkretnych nazwisk. Ekspozycja bohaterów jest jednak przejrzysta, a pod względem ich wizerunku, prezentują się wiarygodnie. Autor doskonale oddaje ciążące na nazistach trudy podróży pod Atlantyk, a także zimne, nieprzeniknione oblicze zabójczyni, Jude. U-Boot trzyma czytelnika w napięciu i oczarowuje pełnymi detali ilustracjami. Łódź podwodna i inne technologie, które mamy tutaj okazję zobaczyć wyglądają po prostu zjawiskowo i zostały oddane w naprawdę szczegółowy sposób. Jeśli zastanawiacie się czego możecie doświadczyć w komiksie pod kątem wizualnym, to Jean – Yvesa Delitte to najwyższa półka jeśli chodzi o francuskich artystów. Fabuła jest bardzo wciągająca i już po przeczytaniu kilku stron, z zapałem i ciekawością wyczekujemy dalszego rozwoju wydarzeń. Jest to tytuł zdecydowanie warty przeczytania!

Graficznie komiksy są prawie doskonałe, prawie ponieważ twarze, to coś, co wychodzi artyście tak sobie. Koronkowa fabuła zaplanowana w szczegółach, ale do jakichś nibyzombie było napięcie, potem siadało, raz lepiej, raz gorzej. Zastanawiałem się, czy układ chronologiczny mimo wszystko nie byłby lepszy. Miałem wrażenie, że autor umyślił sobie umieścić akcję w kilku lubianych przez siebie miejscach. Poza tym, dziwnie czyta się o jawnej niechęci do fuhrera i SS u niemieckich żołnierzy podczas wojny. Kapitan mówi też o zgrozie w Auschwitz jako czymś osobliwym, a przecież obozów - koncentracyjnych i zagłady było wiele. Nie wiem, jak innych czytelników, ale mnie wkurza częste prostackie "co nie" u różnych osób? Kto z dorosłych tak mówi? Tak napisał autor? Przeczytawszy do końca wzruszyłem ramionami nad fabułą, ale rysunki wspaniałe.