Pozycja warta polecenia

W ramach nadrabianka zeszłorocznych sztosów, dotarłem w końcu do „Nieba w głowie”. Komiksu, który w momencie premiery wypchnąłem poza krąg zainteresowań ze względu na kreskę i tematykę, ale słabym będąc grzesznikiem i widząc wyłącznie bodaj pozytywne opinie, oto się złamałem. I cholera, nie żałuję. Jest to historia młodego afrykańskiego chłopca, pracownika kopalni zostającego dziecięcym żołnierzem, który postanawia uciec z Konga i wyrusza w podróż przez przemoc Afryki. Wiele komiksów Mandioki pławi się w bagnie ciemnej strony człowieczeństwa, a ten robi to wyjątkowo dosadnie. Jest ponury i bezlitosny, nie daje żadnej satysfakcji, jest zimny i pozostawiający uczucie pustki. Od drugiego rozdziału robi się niby ciut bardziej podróżniczy i kulturoznawczy, medytuje nad dobrem i złem, a nawet pojawiają się nieśmiałe momenty ciepła, ale zło tu stanowczo dominuje. Od startu imponuje również wizualnie. Bardzo kreatywnie podchodzi do kompozycji kadrów i stron, do planów i pokazywania upływającego czasu. Kreska to nie do końca w moim stylu, dwuwymiarowa, daleka od realizmu, wymagająca wysiłku i interpretacji, ale oryginalna i z bardzo pomysłowymi rozwiązaniami. Tragiczna to historia, pozostawia niesmak w ustach, daje perspektywę, stanowi wizualne wyzwanie i kopie po dupsku. Jestem na tak.