Trafiamy tu do Berlina. Tam poznajemy Rahima. O nastolatku nie sposób powiedzieć złego słowa. Nie obraca się jednak w najlepszym otoczeniu. Bardzo chce zaimponować Woodowi, lokalnemu gangsterowi. Na jego drodze staje przebojowy nastolatek Era. Tak oto nasz bohater stara się opracować plan, by wkraść się w łaski szefa i pozbyć się swojej konkurencji. Gdy sporo wolnego czasu spędza się na jaraniu jointów, do głowy mogą przyjść głupie pomysły. Na taki właśnie wpada Rahim. Mocny w gębie pokazuje nam, jak pozostawieni samym sobie nastolatkowie spędzają wolny czas, wpatrując się jak w obrazek w szemrane postacie. Choć przez większość komiksu dominuje bardzo pogodna, a wręcz sielankowa atmosfera, to Bartosz Sztybor potrafi nieoczekiwanie sprowadzić nas na ziemię. Przypomina nam wtedy, że rzeczywistość to nie jest bajka i ponosimy konsekwencje własnych czynów. Choć zamysł komiksu jest naprawdę ciekawy, to nie mogłem oprzeć się wrażeniu, że niewystarczająco zanurza się w poruszanej tematyce. Nie wiemy, co motywuje dzieciaki do wkroczenia na ścieżkę przestępczości. Choć historia jest wciągająca i momentami naprawdę zabawna to jest krótka. W zasadzie nie mamy, kiedy nawiązać relacji z bohaterami. Tym bardziej że w bardzo dużej mierze autor koncentruje się na Rahimie, a w znacznie mniejszym stopniu na pozostałych. Nie jesteśmy w stanie przywiązać się do poszczególnych postaci. Czuć, że jest w nich potencjał, a sama relacja między Rahimem i jego przyjaciółmi jest fantastyczna. Ich charakterom nie poświęcono jednak wystarczająco dużo czasu. Co za tym idzie, przez większość historii nie czuć tego dramatyzmu, który jej towarzyszy. Mocny w gębie kończy się bardzo brutalnie. Wracamy do rzeczywistości i przypominamy sobie o kruchości ludzkiego życia, a przede wszystkim o skutkach naszych czynów....

Kimś takim jest bohater komiksu Mocny w gębie autorstwa pierwszego polskiego zdobywcy prestiżowej Hugo Award, Bartosza Sztybora. Tylko czy za jego słowami idą czyny? Przekonajmy się. Mocny w gębie to nietypowa opowieść o dzieciakach z ulicy, dla których największym autorytetem jest miejscowy gangster. Co tu dużo mówić. Sposobem na wybicie się z nijakości jest dla nich dilowanie dla wielkich szych. Jak to ładnie określa policjant: „to dobre dzieciaki”. Niestety, nasz główny bohater jest skłonny zrobić wszystko by wyprzedzić Erę i do głowy przychodzą mu głupie pomysły. W końcu to dzieciak i nie do końca poważnie pojmuje różne sprawy. Z komiksu przekonujemy się o tym, że czasem lepiej odpuścić i nie przejmować się wszystkim. Zarówno wizualnie jak i fabularnie Mocny w gębie z pozoru wydaje się być bardzo prostym komiksem. Nie mamy tutaj przepięknych pejzaży, czy ulic miasta żywcem wyjętych z topografii Berlina. Wygląd postaci jest odpowiednio wyolbrzymiony i uproszczony, ale całość doskonale się ze sobą spina. Autor mógłby jednak bardziej zagłębić się w problemy nastolatków, dla których jedynym wyjściem staje się przestępczość. Tutaj historia sprawia wrażenie bardziej wstępu do jakiejś większej opowieści.