Mamy „Kaczki” po polsku. Sporo nagród zgarnął ten komiks – albo, jeśli wolicie określenie, powieść graficzna, bo całkiem spora to cegiełka – w tym Eisnera i Harveya, czyli najważniejsze w amerykańskiej branży komiksowej, więc pewnie niejeden czytelnik czekał. No a czekać było warto. Kate Beaton w swojej liczącej niemal czterysta pięćdziesiąt stron autobiografii zabiera nas w intrygującą podróż po dwóch latach ze swojego życia – latach ciężkich, pełnych doświadczenia i jak widać, mających znaczący wpływ na jej dalsze życie.

Powieść autobiograficzna. Czytelnikom 'Lżejsza od swojego cienia' tytuł powinien się spodobać.

Kate Beaton, autorka znana na zachodzie z humorystycznych komiksów historycznych, w swoim dziele Kaczki: Dwa lata na piaskach, dostarcza czytelnikowi zupełnie nowej formy rozrywki. Album ten jest bowiem intymnym i bolesnym graficznym pamiętnikiem, który opowiada o dwóch latach spędzonych przez autorkę w Kanadyjskiej Albercie, gdzie każdy dzień naznaczony był ciężką pracą. W życiu każdego młodego człowieka przychodzi taki moment, że musi on opuścić szczęśliwe i bezpieczne „gniazdo”. Tak też było w przypadku autorki recenzowanego dzieła, która zmuszona była opuścić wyspę Nową Szkocję i wyruszyć na zachód w poszukiwaniu pracy. Kredyt studencki przecież sam się nie spłaci. Kate podobnie jak wielu młodych ludzi (zwłaszcza mężczyzn) z przeróżnych prowincji Kanady wyrusza do Alberty, aby ciężko pracować przy wydobyciu piasków roponośnych. Miejsce to pozwala jej odkryć niezwykle toksyczne (pod wieloma względami) środowisko. Niebezpieczne dla planety, dla organizmów pracowników, dla lokalnej ludności zmuszonej pić skażoną wodę oraz nielicznych kobiet, które zdecydowały się zapuścić do odciętego od cywilizacji miejsca zdominowanego przez mężczyzn. Kaczki to nie tylko opowieść o pracy w trudnych warunkach, ale przede wszystkim o zderzeniu z szarą i groźną rzeczywistością. Realiami, w których empatia i człowiek, są często marginalizowane na rzecz zysków i przetrwania...

Recenzja jednym zdaniem: ponad 400 stron nudy. Dziewczyna kończy studia po których nie ma pracy, więc po znajomości jedzie pracować do magazynu na budowie. Motyw przemocy fizycznej i psychicznej był poruszany w wielu działach popkultury wielokrotnie. Sposób w jaki został tutaj przedstawiony jest powieleniem wszystkich znanych schematów, a wręcz może oburzać bezczynność bohaterki. Jej historia nikogo nie zainspiruje. Tytułowe kaczki, czyli motyw związany ze środowiskiem jest kompletnie rozmyty, pokazany na kadrach. Nie dowiadujemy się niemal nic o życiu bohaterki. Dostajemy tylko skrawki informacji o bohaterach pobocznych, ale ich wątki często się urywają. Szukając na siłę pozytywów to niekiedy ładne rysunki pojazdów, przynajmniej przerysować ze zdjęć umie. Dowód, że aby dostać szereg nagród, wystarczy narysować mierny komiks i rozpuścić plotkę, że zawiera trudne tematy. Ogromny zawód.

Bardzo ciężko się zgodzić z tym poprzednim wpisem. Każdy ma prawo do swojej oceny ale ten poprzedni wpis sam sobie zaprzecza. - W jaki sposób można na raz powielać wszystkie schematy jednocześnie? - bezczynność bohaterki może oburzać, ale też nie musi. Różni ludzie są inni i reagują inaczej. Czemu mamy sie oburzać że ktoś zachował się inaczej niż byśmy chcieli? - Jej historia nikogo nie zainspiruje - a może jakieś źródło? bo ja znam kilka osób które są żywym dowodem przeciwko. - Kaczki, mytyw pokazany w kadrach - a w czym ma być pokazany jak to jest komiks? Według mnie nie jest rozmyty tylko stanowi dobre podsumowanie i symbolizuje fakt że sama bohaterka jest coraz bardziej świadoma. - Czemu wątki bohaterów mają się nie urywać? Czasem tak w życiu jest że tracisz z kimś kontakt i nie znasz jego dalszych losów. Takie jest życie. Ale też najłatwiej jest oczerniać kogoś i twierdzić że ktoś dostaje nagrody tylko dlatego że rozpuszcza plotki. A oczywiście ten jeden czytelnik zna prawdę objawioną i to on ma rację że komiks jest nudny i mierny. On jeden się zna a wszyscy inni się mylą.. Ja komis polecam. Jest to niezwykła podróż młodej i zagubionej dziewczyny, dziewczyny która trafia do zupełnie innego świata. Pokazuje jakie ciężkie potrafi być życie w takiej sytuacji w jakiej się znalazła. Myślę że wiele osób mogą si odnaleźć w tym komiksie, szczególnie te które też musiały wcześniej opuścić dom i zmienić całkowicie otoczenie. Ale oczywiście nie jest to kolejna opowieść o kosmicznym wikingu więc ktoś może poczuć ogromny zawód. Ale jeśli ktoś szuka osobistej i kameralnej historii to jest to komiks dla niego na pewno. Nie wierzcie ludziom którzy zasiewają plotki że to słaby komiks

Poruszający komiks. Niektóre fragmenty czyta się ciężko ale nie z powodu warsztatu autorki ale z powodu opowiadanej historii. Jeśli ktoś oczekiwał jakiejś sensacyjnej opowieści to może poczuć się zawiedziony ale jeśli ktoś szuka dobrej powieści autobiograficznej to będzie zachwycony.