Nagle Comics daje do pieca. 🔥🔥🔥 Po udanym debiucie na rynku wydawnictwo nie zwalnia tempa. W maju pojawią się kolejne dwie pozycje, z czego przedpremierowo zaabsorbowałem już jeden z nich. "Geiger. Tom 1" to 288 stron superbohaterszczyzny w realistycznym stylu, acz doprawionym postapokalipsą. ☢️ Geoff Johns to prawdziwy bajarz, swoją opowieść rozpoczyna od końca, zdając się na ciągłe retrospekcje, łapiąc jednocześnie czytelnika za twarz, nie pozwalając oderwać się od lektury. Jest rok 2050, pośrodku pustkowia dwóch mężczyzn odzianych w ochronne kombinezony siedzi przy ognisku. Aby nie zostać rozszarpanym przez krwiożercze, zmutowane zwierzęta (w tym ogromne mrówki) należy pełnić warty. Siłą rzeczy zaczyna płynąć opowieść, a najciekawszym tematem tych czasów i największą rewelacją jest człowiek świecący w ciemnościach. Człowiek, który chodzi bez kombinezonu. ☣️ Jego historia, jak to w kinie postapokaliptycznym bywa, jest przejmująca i smutna. Bohater buduje wokół pewnego bunkru mur i strzeże go niczym upiorny duch na zamku. Znajduje się kilku śmiałków i kilku zabłąkanych nieszczęśników, którzy wpadają do pustynnej fortecy. W ten to sposób możemy poznać podstawy działania człowieka świecącego w ciemności i zwyczajnie go poznać. A okazuje się, że fundamentem całej opowieści jest troska o rodzinę, która w trakcie wybuchu śmiercionośnej bomby zamknęła się w bunkrze, z nadzieją na przeżycie.

Główny wątek fabuły przedstawionej w Geiger tom 1 zabiera nas do roku 2050. W odległej przyszłości Ziemia wygląda zdecydowanie inaczej niż w czasach nam współczesnych. To za sprawą Nieznanej Wojny i wybuchu bomb atomowych. W wyniku promieniowania życie poza budynkami bez specjalnych kombinezonów ochronnych stało się niemożliwe. Nikt nie poczuje już chłodnej bryzy, letniego deszczu, ani nie wykąpie się w jeziorze. Nikt oprócz Geigera. Tytułowy bohater to taki przypadek rodem z wielu sci-fi. Mężczyzna obdarzony niezwykłą mocą wbrew swojej woli. Tariq, bo tak ma on na imię, walczył z chorobą nowotworową. Nie szło mu jednak najlepiej i został poddany agresywnej terapii. Lekarze nie mieli złudzeń co do jego losu. Nagle doszło do wybuchu nuklearnego. Chcąc bronić swojej rodziny, którą ukrył w bunkrze przed niezbyt rozgarniętymi sąsiadami, Geiger pozostaje na zewnątrz w chwili eksplozji. Powinien był umrzeć, ale przeżył i jak się później dowiadujemy, opanował w pewnym stopniu promieniowanie, które może doprowadzić do jego eksplozji. Teraz Geiger znany też jako Joe Blask, Facet Masowego Rażenia, Bomba na nogach, czy Świecący Człowiek chroni dostępu do swych bliskich. Robi to już od 20 lat, wciąż wierząc, że nic im nie jest, a Ziemia jeszcze będzie zdatna do życia. Wierzy, że jeszcze się spotkają, a w międzyczasie czyta książki, zbiera różne przydatne rzeczy i rozmawia ze zmutowanym, dwugłowym psem, chroniąc posesji. Niestety, spokój bohatera zostaje zmącony przez szurniętego władcy o wielkim ego i wielu kompleksach i staje się jego celem. Musi przy tym ochronić dwójkę niewinnych dzieci, powracają wspomnienia ojcostwa i rozpoczyna się walka o przetrwanie. Zapewne wraz z lekturą kolejnych stron komiksu dostrzeżecie pewne fabularne rozwiązania, czy wątki kojarzące się z innymi tytułami z tego gatunku. Nie ma jednak niczego złego w takiej inspiracji. Autorzy idą bowiem własną drogą, czerpiąc garściami z twórczości innych wspaniałych artystów. Mamy tutaj jałową ziemię niczym z Mad Maxa, twardziela opiekującego się czyimś potomstwem oraz wiele grup interesu. Frank i Johns umiejętnie łączą ze sobą te elementy, tworząc interesujący obraz nowej rzeczywistości. Fabuła jest bogata, wielowątkowa i złożona. Obfituje w zaskakujące zwroty akcji, ale to nie wszystko. Scenariusz pozostawia nam wiele sprytnych luk, czyniąc historię bardziej tajemniczą, a jej odkrywanie bardzo satysfakcjonującym. Co więcej, komiks wydany przez Nagle! zawiera 80 stronicowy dodatek, który przybliża nam świat stworzony przez duet autorów. Zwięźle nakreśla historie innych bohaterów (Bezimiennych) ich cyklu, zabierającego czytelnika w czasy między 1776 a 2050 r....

Początek obiecujący, przyjemnie rozkręcająca się akcja zachęca do czytania by w połowie zrobiło się z tego zwykłe nudne, sztampowe komiksidło Jeżeli nie musisz i wystarczą ci te przetłumaczone trzy pierwsze rozdziały, latające po sieci, to nic więcej nie zyskasz sięgając po resztę, ja zrobiłem ten błąd.

Najbardziej oczywiste porównanie, które się nasuwa, to seria gier Fallout, zwłaszcza część New Vegas! Postapo świat wydawał się też bliźniaczo podobny, do tego z Mad Maxa, a i jeszcze, jako głównego antagonistę mamy typa w stylu Joffrey z „Gry o Tron”. No, ale przejdźmy do protagonisty. Geiger jest archetypem tragicznego bohatera, któremu zależy na ocaleniu nieswojej rodziny (ile razy to już było wałkowane?). Jego moce są cudownie przesadzone, a on jest trochę bohaterem w stylu Batmana - stoickim, niekiedy mrukliwym facetem, ale tam w środku, to łagodny, rodzinny facet, który po prostu chce znaleźć fajną książkę do przeczytania. Twardy kowboj, ale o złotym sercu. XD I kurczę, przyznać muszę, że ten cały wymieszany kociołek tutaj jest smaczny, choć niekiedy da się odczuć, że brakuje kilku przypraw, zwłaszcza w finale. Podoba mi się, jak „Geiger” poświęcił trochę czasu, aby zbudować coś dużego (to ogólnie będzie całe uniwersum), ale sam w sobie jest zamkniętą historią. Choć moim zdaniem, jak już wcześniej wspomniałem, brakuje tutaj dobrego zakończenia. Cała ta „moc miłości i rodziny”, która ratuje bohatera przed całkowitą utratą kontroli, wydała mi się trochę naciągana i zbyt pospieszna. Niemniej, komiks ten ma sporo fajnych pomysłów, klarowną akcję, minimum zbędnych monologów. A do tego oprawa graficzna jest tutaj na najwyższym poziomie. Gary Frank (z kolorami Brada Andersona) daje nam odpowiedni dotyk realizmu, piękne dystopijne pejzaże, neony i złowrogie tony, gdy odwiedzamy Vegas. Grafika robi dokładnie to, co powinna - uzupełnia historię. Nie jest to żadna rzecz z cyklu „must read”, ale jako czytadło do poduchy sprawdza się znakomicie. Mam cichą nadzieję, że reszta „Bezimiennych” też takowa będzie.