Idąc za ciosem i korzystając z popularności „Diuną”, jaką wywołał film pod tym samym tytułem, wydawnictwo Non Stop Comics serwuje nam drugi tom komiksu „Ród Atrydów”. I dobrze, bo to kawał całkiem udanego komiksu, co prawda niewnoszącego nic nowego do uniwersum – to przecież tylko adaptacja książek – ale zapewniającego fanom udaną rozrywkę. I szansę ponownego (albo pierwszego, jeśli książki kontynuatorów Herberta nieprzypadły im do gustu) wydarzeń poprzedzających „Diunę”.

Seria od samego początku była dziełem starającym się przenieść skomplikowanie powieści na komiksowe realia. W drugim tomie nic w tej kwestii się nie zmienia. Nadal mamy tutaj do czynienia ze złożonym scenariuszem, dużą ilością różnorakich wątków, licznymi nieźle nakreślonymi bohaterami (pełniącymi istotne role w historii), rozbudowanymi dialogami i całą masą niedopowiedzeń. Na kolejnych stronach czytelnik ma okazję jeszcze mocniej zagłębić się w politykę (zarówno tą lokalną, jak i galaktyczną), poznać rządowe procedury, zobaczyć piętrzące się intrygi i być świadkiem wielu różnorakich emocji. Taka mieszanka staje się jednocześnie wielką zaletą tytułu, jak i jego wadą. Fani świata Diuny i twórczości F.H na pewno będą zachwyceni tym, że duetowi Brian Herbert i Kevin J.Anderson udaje się dość dobrze wkomponować w styl kultowego pisarza i tym samym kreślić wielowarstwową opowieść. Jeśli jednak ktoś sięgnie po ten tytuł, oczekując przyjemnej i wartkiej komiksowej powieści sci-fi, to może poczuć dość duże rozczarowanie. W albumie nie znajdziemy zbyt wielu „widowiskowych” scen (akcja jako taka jest tutaj raczej szczątkowa). Zamiast niej, strony wypełnione zostały po brzegi różnorakimi fabularnymi zdarzeniami. Dzieje się tu naprawdę wiele, co może utrudnić odbiór historii przez mniej obeznanych czytelników. Zdarzają się również momenty, kiedy ekspozycja zaprezentowanych wątków jest niepotrzebnie nadmiernie skomplikowana, przez co bardzo nieczytelna. Świetnie i bez żadnych większych zastrzeżeń prezentuje się za to warstwa rysunkowa albumu. Dev Pramanik potrafi uchwycić w swoich pracach nie tylko skomplikowanie całej historii, ale również dziesiątki różnorakich emocji towarzyszących bohaterom. Dba on również o należyte szczegóły swoich prac (symbolizm i ikonografię), które jeszcze mocniej uwypuklają skomplikowanie i złożoność świata Diuny.