Jestem rozczarowany tym komiksem. Z reguły, przed kupnem, staram się znaleźć w sieci przykładowe plansze, przeczytać recenzje itp. Tutaj jednak zwiedziony piękną (mnie osobiście klimatem kojarzącą się z trzecią częścią gry, lub komiksem "Racja stanu") okładką kupiłem w ciemno i się rozczarowałem. Pomysł na intrygę może być, jednak wykonanie zdecydowanie poniżej oczekiwań. Dialogi pełne współczesnych przekleństw (jak w serialu Netflixa - spier****j... k**wa... d*pa... c*pa...), nijak się mają do mistrzostwa pod tym względem, czyli książek A. Sapkowskiego. Najgorzej jednak wypada grafika. Nieczytelne, ciemne plansze, wyglądające jak wstępne szkice koncepcyjne, we dodatku wykonane na szybko flamastrem. Niektóre postacie ciężko od siebie odróżnić. Nie wiem, czy takie było założenie, czy po prostu autorka dostała tydzień na zrobienie komiksu. Ja tego stylu "nie kupuję". Mam wrażenie, że Geralt nie ma szczęścia ani do komiksów (przede wszystkim pod względem grafiki, choć oczywiście były wyjątki jak "Racja stanu", czy chociażby dość przyzwoita pod tym względem "Klątwa kruków"), ani do seriali. Gry się udały (zwłaszcza trzecia część), jednak pozostałe adaptacje w większości dobitnie pokazują, że oryginał p. Sapkowskiego jest nie do podrobienia. Nie odradzam nikomu, ale mnie się nie podoba.

Będę bardziej krytyczny od pana Pawła. Dla mnie strona graficzna to nie rozczarowanie, to klęska. Plansze bałaganiarskie, niechlujne. Próbowałem choćby do jednej nastawić się pozytywnie, odczytać „duszę”, znaleźć nowatorstwo...nie udało się.

Graficznie cienizna, wprawki ucznia liceum plastycznego i to pierwszej klasy.Scenariuszowo nic nowego kolejna historia typu przyjechał chłop do wsi zabił co było do ubicia i pojechał.

Rozumiem narzekania na styl graficzny.. do tej pory klasyczne bardzo dobre rysunki pojawiły się tylko w tomie 4 (narysowanym przez polkę - brawo)... ja tam bym psów nie wieszał... można było zrobić to dużo gorzej... styl generalnie pasuje do fabuły; mroczny, depresyjny, taki gęsty i parny. Za to okładki alternatywne to uczta dla oczu - coś wspaniałego. Bardzo czekałem na ten tom... po wcześniejszym gdzie przedstawił nam się Pan Sztybor - było ok ale końcówka zawodziła po całej linii - historia ładnie pisana nagle znajdowała swój koniec na 2,3 stronach. Był wielki niedosyt. Czytam ten komiks i myślę sobie, że jest bardzo dobrze... aż dochodzimy do przedziwnego magicznego myku z zamianą... (będzie bez spojlerów spokojne) no po prostu motyw z pupy, tak jakby scenarzysta dostał zaćmienia i poszedł po najprostszej linii z seriali klasy B.... Mało tego... ostatnia strona, finał... i nie wiemy co się stało! może mamy wiedzieć ale zostało to tak źle zobrazowane (może wina rysownika nie wiem)... znowu to zrobili... końcówka komiksu psuje odbiór całości. Panie Sztybor masz Pan talent ale proszę poćwicz pisanie zakończeń. Do 3 razy sztuka trzymam kciuki bardzo mocno.

Wcześniejszy tom "Wiedźmina" napisany przez Bartosza Sztybora zrobił na mnie na tyle dobre wrażenie, że postanowiłem zapoznać się jego kolejnym tomem. I mimo że nie mamy w tym albumie niczego rewolucyjnego, to dostajemy zwartą, zamkniętą w jednym tomie wciągającą historię "kryminalną" z Wiedźminem i "potworami". Podobała mi się klimatyczna surowa, grubo ciosana kreska i zestaw alternatywnych okładek, które graficznie i kompozycyjnie robią duże wrażenie. Kawał solidnej komiksowej lektury.