???

Żadne z tych opowiadań jeszcze nie było w Polsce,Miało się kiedyś ukazać ale pod tytułem:Tylko kolejny koniec świata, nic więcej-skądinąd świetne.Na zachodzie pod tym tyłem to funkcjonuje.

wszystkie te opowiadania były w zbiorach "dym i lustra" i "rzeczy ulotne"

Opowiadania pisane prozą, a nie komiksy na ich podstawie, o co było pytanie.

Album składa się z czterech opowieści (Historie prawdopodobne; Tylko kolejny koniec świata, nic więcej; Studium w szmaragdzie; Problem Zuzanny i inne opowiadania). Każda z historii jest różna i nie są one ze sobą powiązane fabularnie. Jedynym ich wspólnym mianownikiem jest ich mocna nietuzinkowość. Wspomniany już Neil Gaiman jest tutaj co prawda autorem wszystkich historii, za scenariusze poszczególnych opowieści są jednak odpowiedzialni różni twórcy (Mark Buckingham, Philip Craig Russell, Rafael Albuquerque, Rafael Scavone). Mamy więc tutaj do czynienia z plejadą różnych nazwisk, które jednak mają już spore doświadczenie w tworzeniu komiksowych tytułów wartych uwagi. Jak to zwykle w przypadku zbioru kilku opowieści bywa, ich poziom jest bardzo zróżnicowany. Tak jak zostało to już wspomniane, poszczególne rozdziały różnią się od siebie fabułą, klimatem, stylem prowadzenia opowieści, mniej lub bardziej oczywistymi nawiązaniami popkulturowymi, ogólną koncepcją historii czy samą oprawą graficzną. Każdy powinien więc znaleźć tutaj coś dla siebie, co mocniej przykuje jego uwagę. Na pewno jednak każda z historii jest na tyle „nietuzinkowa”, że warto im wszystkim dać szansę i podejść do nich bardzo indywidualnie. Z całego albumu należy jednak mocniej wyróżnić dwie opowieści, które zdecydowanie wybijają się na tle całej treści. Pierwszą z nich jest Tylko kolejny koniec świata, nic więcej. Opowieść o morderczym wilkołaku przepełniona niesamowitym klimatem, groteskową kreską i protagonistami, którzy na długo zapadną w pamięć. Jeśli to dla kogoś mało, to całość historii toczy się w Innsmouth, co na pewno docenią miłośnicy Lovecrafta. Drugim wartym wyróżnienia komiksem jest Studium w szmaragdzie. Sam tytuł powinien być już dla wielu mocno sugestywny. Mamy tutaj bowiem do czynienia z wariacją klasyki autorstwa Arthura Conana Doyle’a. Kryminalne zacięcie opowieści zderza się tutaj z elementami mitologii wspomnianego już H.P. Lovecrafta. Taki „mix” może wydawać się na pozór dość dziwaczny, o dziwo jednak treści te dość dobrze wzajemnie się uzupełniają i tworzą historię, którą pochłania się błyskawicznie z wielkim uśmiechem zadowolenia na twarzy. Baczne oko czytelnika znajdzie w tym rozdziale również inne „ciekawe” nawiązania do innych dzieł popkulturowych.

Neil Gaiman jest jedynym autorem, którego opowieści zahaczające o mitologię Lovecrafta trawię. Fani mogą spokojnie dołożyć piątą gwiazdkę, ja ją odjąłem ze względu na to, że nie uważam zebranych historii za najlepsze dzieła autora (Koniec świata jest stanowczo najsłabszy). Natomiast cieszę się, że polski wydawca zebrał w jeden tom albumy, które na zachodzie funkcjonują osobno w cenach przekraczających ich wartość.