Wspaniałe wydanie, powiększone, w jednym tomie to danie, które jest smakowite w każdym calu. Historia może nie urywa siedzenia, bo to taka standardowa opowieść noir. Tym, co kluczowe w "Zaćmieniu" to perfekcyjny nastrój całości, dbałość o szczegóły epoki, cała ta otoczka filmowa lat 40tych. Trzecioosobowa narracja jest dla mnie nieco gorsza od pierwszoosobowej, jaką użyli ci sami twórcy w "Kill or be killed", ale w końcu "Zaćmienie" ukazuje sztuczny świat filmowej iluzji i życie osób związanych z tym przemysłem. Mocna i profesjonalnie napisana rzecz.

Jak lubię niektóre komiksy jakie pisze dla Marvela i DC tak jego autorskie dokonania tylko na bezsenność się nadają. Wszystkie na jedno kopyto, wszystkie noir, wszystkie w podobnym klimacie. Ten facet jest jak zdarta płyta.

Dla miłośników noir pozycja obowiązkowa. Kreska, kadr, tempo i prowadzenie akcji przenosi nas w czasy „The Golden Age of Hollywood”. Kupiłem tę historię w 100%

Odwrotnie niż Xellos uważam że autorskie dokonania tego duetu są lepsze niż te "superbohaterskie". Wg mnie to najlepszy komiks obok "Kill or be killed" tych twórców. Autorskie historie Eda i Seana to przede wszystkim klimat noir i jeśli ktoś lubi takie komiksy to jest to pozycja obowiązkowa.

Bardzo fajny . Branża filmowa w czasach zaraz po wojnie. Lubię taki klimat. Czy to usypiacz? Nie wiem. Nie dla mnie, ale rozumiem skąd może to wynikać. Mało akcji, a wszystko opiera się na dialogach. Za cenę na tyle komiksu 140 zł to bym nie kupił, ale jak jest jakaś promocja która redukuje cenę poniżej 100zł to według mnie warto.

Do pewnego stopnia zgadzam się z tym co napisał kolega Xellos. Nie czytajcie tego komiksu gdy jesteście zmęczeni lub jacyś tacy...senni. Wiadomo o co chodzi. W komiksie nie dzieje się wiele w sensie akcji itp Jeśli miałbym go do czegoś porównać mimo iż nie ma zbyt wiele wspólnego to do Blade Runner'a. W sensie filmu. To jest wolna historia bazująca na dialogach. Tu nie ma za bardzo dynamiki. Wszystko idzie swoim wolnym tempem. Polecam każdemu kto lubi tego typu klimaty. Mi ten komiks podszedł i dobrze się przy nim bawiłem, ale też jednocześnie rozumiem skąd mogą brać się negatywne komentarze. Taki typ historii.

Po Brubakerze spodziewałem się czegoś lepszego. Ale, może faktycznie umie pisać tylko sperbohaterów i "Zabij albo..." było jednorazowym wyskokiem? Do przeczytania i zapomnienia (nie do kupienia), chociaż fani gatunku noir pewnie ocenią ten komiks co najmniej jedną gwiazdkę wyżej, ale ja po książkowej trylogii Izzo mam poprzeczkę zbyt wysoko.

Akcja albumu Zaćmienie rozgrywa się w Los Angeles roku 1948., w samym sercu fabryki snów, która skrywa wiele swoich mrocznych sekretów. Jednym ze stałych bywalców tego miejsca jest scenarzysta Charlie Parish. Po powrocie z frontu II Wojny Światowej ciągle odczuwa on traumę tych wydarzeń, co wpływa na jego zdolność tworzenia nowych scenariuszy. To jednak dopiero początek jego prawdziwych kłopotów. Pewnego dnia budzi się on po wcześniejszym zamroczeniu i odkrywa, że w pokoju obok znajdują się zwłoki młodej gwiazdy filmowej. Pod wpływem impulsu zaciera on wszelkie ślady swojej obecności w tym miejscu i stara się zapomnieć o tym wydarzeniu. Dręczą go jednak wyrzuty sumienia, które próbuje zagłuszyć alkoholem i narkotykami. Ostatecznie jednak podejmuje on próbę dowiedzenia się prawdy o tym zabójstwie. Nie będzie to jednak łatwe, gdyż Hollywood od zawsze przesiąknięte było siecią kłamstw, a próba ich wyjaśnienia bywa mocno niebezpieczna. Zaćmienie to komiks, z którego dosłownie wylewa się atmosfera noir. Mrok, przemoc, sex, krew, ciemne uliczki LA, wszechobecny dym papierosowy i piętrzące się niebezpieczne tajemnice wypełniają tu szczelnie 400 stron dzieła. Ed Brubaker jako znawca gatunku doskonale wie, jak połączyć te elementy z ciekawą historią i tym samym jeszcze mocniej przykuć uwagę czytelnika. Stworzona przez niego fabuła, choć osadzona w klasycznych ramach kryminału noir, zaskakuje zwrotami akcji i głębokim wniknięciem w psychikę bohaterów. Zręcznie splata on wątki osobiste z intrygą kryminalną, tworząc opowieść, która trzyma w napięciu do samego końca. Mistrzowsko operuje on również językiem, tworząc dialogi pełne napięcia i dwuznaczności, mające tu duże znaczenie dla prowadzonej historii. Do ogromnych zalet komiksu na pewno trzeba zaliczyć pojawiające się tu postacie. Każdy z pierwszoplanowych bohaterów jest bardzo wyrazisty i każdy z nich ma swoje motywacje, tajemnice i słabości. Ich specyfika sprawia, że nie da się ich łatwo zaszufladkować w kategorii dobra i zła, szczególnie kiedy wszystko dookoła nich jest metaforycznie szare. Szczególnie intrygująco wypada Charlie Parish, który początkowo robi wszystko, aby morderstwo stało się jedną z kolejnych tajemnic Hollywood, które nigdy nie zostaną odkryte. Autor świetnie pokazuje tu jego wewnętrzną walkę i przemianę wewnętrznych przekonań. Jedynie pewne drobne zastrzeżenia można mieć tu do niektórych kobiecych postaci lubiących wykorzystywać swoje ciała do osiągnięcia pewnych korzyści. Zabrakło tu moim zdaniem chociaż jednej bardziej przebojowej przedstawicielki płci pięknej....

Są na świecie kryminały. Są też Kryminały. Ja fanem kryminałów nie jestem, wciąż powtarzam, cóż poradzę, nie kręcą mnie raczej. Ale czasem, z rzadka, trafię na taki Kryminał, że głowa mała. Że wszystko się zgadza, świat wciąga, chodzę po tych ulicach, palę tego papierosa i myślę o tej zamordowanej dziewczynie. „Zaćmienie” jest jednym z najlepszych. I tyle. Zaczyna się dokładnie tak, jak powinien. Hollywoodzki scenarzysta budzi się w m obcym mieszkaniu po szalonej, tajnej hollywoodzkiej imprezie. Ledwo sobie przypomina pojedyncze skrawki poprzedniej nocy. Zapala papierosa. Są lata czterdzieste. Na podłodze leży martwa aktorka. Mamy głównego bohatera. Dokładnie takiego, jak trzeba. Zazwyczaj pijanego scenarzystę, który od lat nie umie nic napisać. Obserwuje to toksyczne, pojebane środowisko filmowe, tuszujące kolejne afery. Chciałby być ponad to, być lepszy niż oni, ale nie umie nie być jego częścią. Zagubiony na rozdrożach moralności, próbuje choć ten jeden raz zrobić to co należy. Jest tu wszystko. Obsesja. Brutalność. Romantyzm. Klimat. Błędy. Jest totalnie filmowo, wciąga natychmiast, relacje ociekają głębią i wielowymiarowością, świat przedstawiony jest skomplikowany i złożony, narracja ma doskonałe tempo, niby nie gna przed siebie jak szalona, ale ani na chwilę nie puszcza. “Zaćmienie” to ohydny, podły, ponury i brudny świat, w którym chciałbym zostać jak najdłużej. Arcydzieło.