Seria ,,Wonder Woman" z Odrodzenia bardzo wpisuje się w ogólny zamysł inicjatywy DC. Bohaterka odkrywa, że ktoś nią manipulował i została oszukana. Pierwszy tom skupiał się na teraźniejszości, kolejny na jej genezie, a ten stanowi bezpośrednią kontynuację losów Diany na drodze poznania PRAWDY. Pierwsza połowa pokazuje, jak Wonder Woman dochodzi do siebie, podczas gdy zła organizacja poluje na jej przyjaciół, natomiast dalej, bohaterka musi zostać zmobilizowana, by ruszyć do walki i odszukać Temiskirę, a także odkryć tajemnicę Aresa. Polecam serię i na tą chwilę, mam ochotę poznać zarówno wcześniejsze, jak i dalsze losy tej postaci.

Komiks ten odpowiada na wszystkie pytanie jakie niósł za sobą pierwszy tom serii. Historia nieźle sprawdza się jako reset do zmian jakie zaszły przy transformacji z cyklu „Nowe DC Comics” do „Odrodzenia”. Wyjaśnia wszystkie najważniejsze kwestie, wznosząc przy tym całkiem porządne fundamenty do budowania dalszych przygód wojowniczej Amazonki. W szerszej perspektywie wszystko wygląda bardzo solidnie, niemniej jednak sama historia niesie ze sobą kilka mniejszych lub większych wad. Najpoważniejszą z nich jest sposób w jaki Diana przeżywa kryzys własnej tożsamości. Popadnięcie w obłęd, pobyt w szpitalu psychiatrycznym, a następnie błyskawiczne dojście do zdrowych zmysłów zostało ukazane w sposób mało przekonujący. Trzeba przyznać, że Greg Rucka zmyślnie wplótł w treść komiksu postacie i motywy z greckiej mitologii, ale nie ustrzegł się przy tym odrobiny niepotrzebnego patosu (wątek Aresa i Izzy Cale oraz konfrontacja Wonder Woman z Fobosem i Dejmosem). Chyba nie do końca dobrym pomysłem jest też ponowna przemiana doktor Minervy w Cheetah. Przynajmniej na tym etapie wygląda to na niepotrzebny krok wstecz. Graficznie jest średnio. Mimo kilku bardzo dobrych kadrów, większość rysunków autorstwa głównego rysownika Liama Sharpa wygląda raczej przeciętnie. https://comicbookbastard.blogspot.com

... tak mogę podsumować ten tom. Genialny scenariusz nie zdążył rozwinąć skrzydeł, zanim już przyszło mu wylądować i zostać zastąpionym kolejnym runem w tomie piątym (który notabene nie wyszedł już w Polsce). Czytany na przemian z tomem czwartym stanowi najlepszą dla mnie historię z "Odrodzenia".