Czy to już ostatni tom z runu Morrisona, który wydał Egmont?

Run Morrisona zebrany jest w czterech tomach i nie sądzę by pojawienie się WKKDC miało coś zmienić w planach Egmontu.

Nie ma w tych tomach Earth-two i Tower of Babel.

Gildia bez zarzutu, komiks- rozczarowanie po entuzjastycznych recenzjach zakupione 4 tomy...nagromadzenie zwrotów akcji i postaci czyni go mało logicznym i meczącym w odbiorze, ale to są moje odczucia . Dużo lepiej wypada Liga Sprawiedliwości Geoffa Johnsa

Trzeci tom "JLA" nie różni się specjalnie od obu swoich poprzedników. Kompletnie zwariowane i nad wyraz kolorowe przygody Ligi Sprawiedliwości oparte są głównie na intensywnej oraz szybkiej akcji. Bohaterowie nie dostają nawet chwili oddechu, co chwila będąc zmuszonymi do ratowania świata z poważnych opresji. Przerost formy nad treścią nie jest jednak jedynym zarzutem jaki stawiam runowi Morrisona, ponieważ nawet pod względem czysto rozrywkowym historie zawarte w tym albumie są bardzo nierówne. Z jednej strony mamy tu dobry epizod przedstawiający starcie Ligi ze Starro, z drugiej natomiast bardzo słabą i mocno przekombinowaną opowiastkę o gościach z piątego wymiaru. Grant Morrison bardzo chętnie korzysta ze sporej ilości postaci, skwapliwie rozszerzając szeregi Ligi o następnych członków. Ja akurat nie jestem fanem powiększania zespołu o kolejne drugorzędne i mało znaczące postacie takie jak: Huntress, Plastic Man czy też Zauriel. Jeśli dodamy do tego gościnne występy m.in. Sandmana, Kapitana Marvela oraz herosów z Amerykańskiego Stowarzyszenia Sprawiedliwości, to okaże się, że w komiksie tym zetkniemy się niemal z całym panteonem superbohaterów uniwersum DC. Nagromadzenie tylu postaci generuje niestety spory chaos. Pod względem graficznym stagnacja. Większość stron tego albumu ilustruje doskonale znany z poprzednich tomów Howard Porter. Chyba już przywykłem do jego kreski, chociaż nadal uważam ją za średnio atrakcyjną. Nie da się ukryć, że Grant Morrison kreuje w tym komiksie historie wtórne, kiczowate, patetyczne i infantylne... ale jednocześnie w jakiś sposób ujmujące. Seria "JLA" to nostalgiczna podróż w jakże barwne dla komiksu superbohaterskiego lata dziewięćdziesiąte. Na pierwszy rzut oka komiks ten generuje same fajne wspomnienia, ale na dłuższą metę obcowanie z nim jest jednak troszkę męczące. Więcej szczegółów: https://comicbookbastard.blogspot.com/2019/02/amerykanska-liga-sprawiedliwosci-jla.html