Jamilti po arabsku znaczy mniej więcej tyle, co „moja piękna” i słowo to doskonale nadaje się do podsumowania całego komiksu. Kiedy jakiś czas temu przeczytałem „Araba Przyszłości” album, który absolutnie mnie zachwycił i poruszył, nie sądziłem, że szybko spotkam drugi w podobnej tematyce, który zachowałby jednocześnie tak wysoki poziom. A jednak „Jamilti” udowodniło mi, jak bardzo się myliłem i zafundowało całą paletę rewelacyjnych emocji.

To nie jakieś arcydzieło, ale czyta się jednym tchem. Zwłaszcza opowieść w czerni i bieli. Wszystkie historie mają oryginalne pointy i są niezwykle charakterystyczne. Nie ma lipy i wtórnych rozwiązań fabularnych. Są wśród tego zbioru opowieści tak dobre punkty, że aż chce się zachwalać. To wspaniały tytuł.

Sięganie po wczesne prace lubianego autora to dla mnie zawsze kawał dobrej zabawy. Nowości zazwyczaj ciut się obawiam - co jeśli autor tym razem rozczaruje? Pójdzie w nielubiane rejony? Co jeśli się wypalił? Inaczej jest w przypadku wczesnej twórczości - można do niej podchodzić z pewną wyrozumiałością, widząc już dokąd autor zmierza i szukając sugestii przyszłego stylu, ale wybaczając niedoróby. “Jamilti” to właśnie zbiór wczesnych opowiadań Rutu Modan, izraelskiej autorki, która absolutnie zachwyciła mnie swoimi “Ranami wylotowym” (napisała też świetne “Tunele” i nieprzeczytane jeszcze przeze mnie “Zaduszki”). Są to krótkie, dość obyczajowe (ale też momentami wcale absurdalne) opowiadania, w jakimś sensie wprawkowe. Widać tu dużo elementów, które rozwinięte później zachwycają: bardzo żywe i namacalne umiejscowienie historii, bardzo często w Tel Awiwie i wśród ciężaru konfliktów. Jest tu też ogrom wrażliwości i wyczucia autorki, duży nacisk na wątki rodzinne. Czuć już tę imponującą delikatność, subtelność w pisaniu relacji międzyludzkich. Są to przewrotne, z sercem i pomysłem napisane opowiadanka, czasem trafiające w sedno, a czasem (dla mnie przynajmniej) trochę pozbawione zadowalającej puenty. Bardzo ładnie działają stonowane kolory, kreska jest specyficzna, na swój sposób koślawa i umowna. I, co najważniejsze, jest tu historia o mordercy, który zakłada swim ofiarom majtki na głowę. Nie jest to lektura obowiązkowa, ale całkiem urokliwa.